Toen wij ons huis bouwden in Finland kwam het woord mug veelvuldig voor, zowel in Finland als in Nederland. Soms met een vloek en soms ook met een zucht. In Finland kwam het niet verder als een schouderophalend fenomeen waar je gewoon mee moest leren leven. In Nederland iets waar men niet mee wilde leven, het leek wel of wij in vijandelijk gebied een huis gingen bouwen. Gek waren we, dat was zwaar overdreven natuurlijk, je moet een mug niet groter maken dan hij is. Maar eerlijk is eerlijk, er zijn plekken waar je liever niet komt als het niet nodig is. Op zo’n plek staat onze eerste schuur voor het gereedschap bij het bouwen. Normaal gesproken bouwt een Fin eerst de sauna en dan het huis. De sauna is de woonplek tijdens het bouwen en het gereedschap hoort daar dan bij. Een sauna behoort bij de Finnen na moedermelk tot de eerste levensbehoefte.

Maar onze sauna kwam in het huis dus dat kon niet, eerst een schuur dus. Donker verborgen onder dennenbomen waar je zelfs overdag de neiging hebt om het licht aan te doen, zo’n plek. Het walhalla der muggen, als je daar zonder bescherming te lang blijft zie je snel eruit als een jeukende krentenbol. Het gerucht gaat dat je in Finland makkelijk van identiteit kan veranderen als je in de zomer een nacht in het bos gaat slapen. Onze schuur ligt iets hoger op stenen, dit om het hout droog te houden voor de sneeuw, dus is er toen een houten trapje gemaakt. Zeventien jaar nadien, in de zomer van 2015, stond ik na de overblijfselen van datzelfde trapje te kijken en besefte dat ik een nieuwe trap moest maken. Ik bedacht het plan om de trap bij het grote huis te maken, want daar hebben we nauwelijks last van muggen, daarna oppakken, bij de schuur plaatsen en wegwezen.

De reden waarom wij bij het grote huis geen of nauwelijks muggen hebben is -volgens mij - de vogelhuisjes die ik in de loop van jaren heb gemaakt. Deze vogelappartementen, zo noem ik ze, verhuur ik aan onze kleine gevleugelde vrienden. De kosten van huur is het opvreten van alles wat op een mug lijkt…of dat in de toekomst kan worden. Ik moet zeggen dat we sindsdien bij ons huis goed buiten kunnen zitten. Ik had namelijk ooit ergens gelezen dat onze gevleugelde kleine vrienden vaak teruggaan naar hun geboorteplek en daar een nieuw gezin starten. Dat wil zeggen als ze een goed plekje kunnen vinden, en daar heb ik ze mee geholpen. Van dat gevogelde jeugdsentiment heb ik schaamteloos gebruik gemaakt en inmiddels een stuk of vijftien appartementen hangen in verschillende maten en bomen rond het huis.

Terwijl ik dit door mijn gedachten liet gaan besefte ik opeens dat ik nog steeds maagdelijk ongeprikt bij de schuur stond. Ik besefte ook weer dat ik het jaar ervoor ook aan deze kant van onze grond een aantal vogelappartementen heb opgehangen, zes stuks. Ik keek om me heen en zag ze duidelijk, het nieuwe hout was nog niet donker gekleurd. Bij inspectie van het dichtstbijzijnde vogelappartement zag ik witte vogelpoep op het dakje en het plankje, het was gebruikt. Zou ik het opgelost hebben? Zou ik het muggenprobleem van de Finnen opgelost hebben, of was het toeval? Nu geloof ik niet in toeval, dus voor mij was het duidelijk, de Finnen moeten massaal vogelappartementen gaan bouwen. Hang die gouden groene bossen vol met vogelhuisjes en de mug is gezien, zeker weten!

Ik bleef deze vakantie met regelmaat wat langer hangen bij de schuur maar ik heb daar geen voorbehoedsmiddelen voor nodig gehad, geen mug te zien. Plannen voor export/import in vogelhuisjes schoten door mijn hoofd. Fluitend liep ik de nieuwe trap op om mijn gereedschap in de schuur op te bergen. Ik weet niet of ik vals of te hard floot, maar in ieder geval werd ik aangevallen. Een wolk wespen dook op me neer en ik werd vier keer gestoken. Ik had het wespennest in de schuur niet opgemerkt. Ik rende weg en merkte bij het huis dat mijn schoenen vol met mieren zaten. Dat vonden ze schijnbaar geen goede plek want ze beten venijnig. Ik trok de kleren van mijn lijf, schopte mijn schoenen uit en dook het water in. Later op de steiger besefte ik dat ik nieuwe stalorders moest laten uitgaan. Ik zou morgen bij elk vogelappartement een memo ophangen dat ze ook wespen en mieren op het menu moeten zetten.

Foto: Pixabay Pete Emphyrio UK